Sinds begin 2023 zijn we bij OnlineHoortoestel druk bezig geweest met het in actie zetten van onze campagne ‘Goed horen voor iedereen in Nepal’. Dit was een initiatief dat wij zijn begonnen vanuit onze missie om het voor iedereen in de wereld goed horen mogelijk te maken. Als onderdeel van deze campagne hebben wij meer dan 20.000 euro ingezameld om dorpen in afgelegen gebieden van Nepal te voorzien van schoon en veilig water.
"Na een hele lange reis kwamen wij aan in Soraha. Een dorpje dat dicht bij het National Park lag. En het voelt gelijk alsof je 100 jaar terug in de tijd wordt geslingerd. Er was geen elektriciteit, stromend water, isolatie, of andere moderne voorzieningen. We sliepen daar op een matje op de grond in huisjes gemaakt van hout met rieten daken. Laat staan dat we hier bereik hadden met onze telefoons…"
Na aankomst gingen we gelijk onze apparatuur klaarzetten, want de eerste groep met mensen stond al op ons te wachten. We ontmoetten een meisje dat slecht kon horen en Jeff ontdekte een verwaarloosde oorontsteking bij haar. Later hoorde we van een begeleider dat het meisje haar moeder op jonge leeftijd had verloren en vorig jaar ook nog eens haar vader.
Op deze foto zien we nog een ander jongetje van hetzelfde weeshuis. We weten niet precies hoe hij in het weeshuis terecht is gekomen, maar dat zal te maken hebben met of dat hij zijn ouders is verloren, of omdat zijn ouders niet meer voor hem konden zorgen, financieel gezien. De mensen uit het weeshuis hadden het vermoeden dat hij slechter hoorde. En we zagen inderdaad dat hij een lichte oorontsteking had en een geleidingsverlies. De KNO-arts adviseerde hierbij om de oren goed droog te houden zodat de oorontsteking niet door gaat zetten, maar verder waren er geen hoortoestellen nodig.
De slechte hygiëne en het ontbreken van schoon water zorgen ervoor dat oorontstekingen niet genezen. En medicatie is in deze gebieden moeilijk om aan te komen. De KNO-arts van ons team, Jeff Duyndam, heeft haar oren schoongemaakt en antibiotica voorgeschreven. Het verhaal van dit meisje en de omstandigheden waarin ze leven hebben eigenlijk wel meteen de meeste impact op mij gehad.
Na deze eerste dag beseften wij al meteen hoe moeilijk het voor deze mensen is om normale basisvoorzieningen te hebben. Ze moeten bijvoorbeeld elke dag uren lang lopen om schoon water te vinden, een huisarts of ziekenhuis kost al bijna een hele dag aan reistijd en er liggen overal wilde dieren op de loer die een gevaar zijn voor zowel de kinderen als volwassenen. Vooral de tijgers zijn een groot probleem. Dit soort omstandigheden is iets wat wij ons in Nederland vaak niet beseffen.
Verreweg de meeste klachten die wij tegenkwamen in het Health Camp waren oorontstekingen. En dan ook echt verwaarloosde oorontstekingen. Mensen konden zelf niet van de oorontsteking afkomen en liepen er soms al jaren mee rond. Waardoor je ook heel veel perforaties in het trommelvlies zag. Dit zijn gaatjes in het trommelvlies waardoor je dus uiteindelijk een heftige oorontsteking krijgt waardoor het eigenlijk gewoon naar buiten moet waardoor het trommelvlies gaat springen. En dat heeft ook weer te maken met de slechte hygiëne. De mensen weten gewoon niet hoe ze hun oren goed schoon moeten houden. En dat schoonmaken met water niet goed genoeg is waardoor de mensen in een vicieuze cirkel terechtkomen waar ze niet uit kunnen.
Op het Health Camp van dag 1 waar we verbleven na aankomst, kwamen we ‘s avonds om 22.00 uur nog heel veel kinderen tegen in het dorp. Ze waren tot ‘s avonds laat nog aan het buiten spelen op blote voeten dicht bij het bos waar gewoon wilde dieren rondliepen. Ik heb zelf ook kinderen en jonge neefjes en nichtjes. Dit vond ik wel een groot verschil met hoe wij met onze kinderen omgaan in Nederland. Het is gewoon een hele andere manier met hoe mensen daar met elkaar omgaan.
Op deze foto kun je zien hoe we werden ontvangen in HealthCamp #3. Dit was een dorpje dat eigenlijk net wat beter ontwikkeld was dan waar we hiervoor zaten. Ze hadden hier gewoon stroomvoorziening. En deze kindjes die bij Jeff stonden hadden een liedje voorbereid en voor Jeff gezongen. Dat was echt hartstikke leuk!
Op dag 2 gingen we naar een andere locatie toe: de Mali Vallei. Dit was een gebied waar geen elektriciteit en stromend water was. Op de achtergrond zie je Jeff staan die deze meneer net had geholpen om te kijken of er medische problemen waren aan zijn oren, zoals een oorontsteking. Dit was niet het geval, dus Jeff had een recept uitgeschreven waar zijn bevindingen op stonden. Met dit recept ging meneer naar het volgende station in het Health Camp, en dat was bij Gijs en Steven die vervolgens een audiogram bij hem gingen meten.
Hier zie je het station waar Gijs, Steven en ik bezig waren met het afnemen van een audiogram. Deze mevrouw was speciaal voor dit Health Camp naar ons toe komen lopen. Zij woonde niet in het dorpje waar wij het Health Camp hadden opgezet, maar een paar dorpjes verderop. Ze kwam naar ons toe omdat ze slecht kon verstaan, dus gehoorverlies. De jongen die erbij stond is een vrijwilliger die ons met de vertaling hielp.
Op dag 3 gingen we weer naar een nieuwe locatie en deze was één van de meest ontwikkelde dorpen tot nu toe. De mensen hier konden zelfs enkele woorden Engels spreken! We waren alsnog heel dankbaar dat we tolken bij ons hadden. Op deze foto zie je een meneer met vrij zwaar gehoorverlies. Een gehoorverlies van zo’n 70-80 decibel aan de ene kant en aan de andere kant hoorde hij helemaal niks meer. Om die reden hadden we hem hier voorzien van een Widex Power hoortoestel.
En ook deze mevrouw bleek gehoorverlies te hebben nadat Gijs een audiogram had afgenomen. In de foto zie je hoe wij deze mevrouw aan het uitleggen zijn hoe zij de hoortoestellen in- en uit moet doen, batterijen moet verwisselen en hoe ze de hoortoestellen schoon moet houden. De man die je rechts op de foto ziet is ook een vrijwilliger die ons hielp met het vertalen en de mensen goed uitleg kon geven.
Als onderdeel van onze campagne - Goed Horen Voor Iedereen In Nepal, hadden we een doneeractie gestart om €20.000 euro in te zamelen voor de Child Welfare Organisation Nepal. Deze organisatie zet zich onder andere in om de leefomstandigheden voor de mensen in Nepal te verbeteren. Een heel belangrijk onderdeel van dit doel was om waterputten te slaan in deze afgelegen dorpjes. En mede dankzij 249 donateurs hebben we dit doel kunnen realiseren!
Toen we in Nepal waren, konden we toevallig zien hoe ze zo’n nieuwe waterput slaan. En dat was wel heel bijzonder, want dat doen ze dus niet met een machine, maar met de hand. Ze slaan een paar hele lange stalen buizen de grond in, net zo lang totdat ze schoon drinkwater hebben. En je ziet op deze foto dus een paar jongens - waaronder Steven - die continu die buizen omhoog trekken en weer keihard naar beneden slaan om dieper te komen. En als die buis er dan uiteindelijk in zit, dan zie je links op de foto een buis liggen die ze erop schroeven zodat ze nóg dieper kunnen. Net zo lang totdat ze schoon water tegenkomen wat helder genoeg is. En dan monteren ze de waterpomp erop.
